Nadat we zaterdag 7 uur verlaat in Belgrado aankwamen omdat we door veiligheidscontroles zo laat vertrokken uit Amsterdam dat de aansluitende vlucht al was vertrokken, was met de auto van Belgrado via Kragujevac naar Nis natuurlijk een peuleschilletje!
In Kragujevac bezochten we Male Pcelice een voorziening voor 700 mensen, maar gevuld met 950 mensen. In april waren ze voor het eerst een paviljoen aan het renoveren en dat was nu klaar. Met trots werden we rondgeleid. In tegenstelling tot veel andere instellingen zijn de mensen hier bezig met de bewoners en nemen ze ze bijvoorbeeld mee naar zee. Mogen ze persoonlijke dingen op hun kamer hebben. Ze wassen en stijken hun eigen kleding en lopen niet in pyama's rond. Ook liggen ze niet de hele dag op bed. Voor de renovering of de extra (!?!?) activiteiten krijgen ze geen extra geld. Het was vroeger een eindstation voor veel mensen. Nu krijgt het de naam van hier leren ze je hoe je weer terug kunt naar de maatschappij. Helaas zit de maatschappij niet op deze mensen te wachten. Hulp in de thuissituatie is niet beschikbaar. En veel instellingen zitten ook niet te wachten op hervormingen in dat opzicht, uit angst hun bedden, hun geld en hun macht te verliezen. De hulpverleners in Male Pcelice willen graag verder renoveren en veranderen, maar voorlopig is het geld weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten