Volgers

dinsdag 21 oktober 2008

Promene krecú od tebe!


Dit betekent in het Servisch: De verandering start bij jou! 

Wanneer komen veranderingen op gang? Deze week ben ik in Servië in het kader van een MATRA-project rondom het ontwikkelen van beschermd wonen en werken voor psychiatrische patiënten in dit land. We bezochten een aantal ziekenhuizen en een asielvoorziening en zagen hoe verschillend er gedacht en gewerkt wordt met mensen met een psychische stoornis. En het confronteert ons nadrukkelijk met de waardigheid van het menselijk leven. Wat maakt het een verschil als mensen aangekleed de hele dag bezig zijn of in halve pyama's de gehele dag in bed liggen en niet meer bezitten dan wat ze aanhebben. Wat een verschil wanneer hulpverleners met mensen praten en niet tegen ze of ze maar nauwelijks opmerken. Over patiënten die vertellen hoe vrij ze zich nu voelen als ze weer terug kunnen naar hun huis en hun familie en hoe ze daarvan kunnen genieten. Maar hoe gaat deze verandering door? Hoe verspreidt die zich over het land? Wie gaan de ambassadeurs zijn? De hulpverleners, de patiënten of beiden? En hoe gaat verandering in de zorg voor mensen met een psychische stoornis eruit zien in dit land? Geleidelijk of met een crue overgang zoals de gebouwen op de foto? Eén ding is zeker als je eigen houding niet verandert naar de ander, dan gebeurt er helemaal niets! 

It's serbian for: Change starts with you!

When does change starts? This week I am in Serbia because of a MATRA-project about the development of protected living and working for psychiatric patients in this country. We visited several hospitals and an asylum where we saw different visions on how to relate to people with a mental disorder. It confronts us deepely with the dignity of human life. What a difference to see people dressed in their own clothes and being busy all day, or to see people dressed in a kind of pyama's, lying on their beds all day, not having anything more than they are wearing. What a difference when therapists talk with them and not at them or bearely notice them. Patients who tell us the difference in their sense of freedom when they can return to their homes and families and how they enjoy that acquired freedom. Yet will keep this process going? How this process will spread over the country? Who will be and stay the ambassadors? The therapists, the patients, or both? When change happens, how will it happen and how will be the final result like? Gradually changing or brutal as in the picture? One thing is for sure! If your own attitude towards other people does not change, nothing will change at all! 

Geen opmerkingen: