CookieA 2010/17

Dit zijn dan mijn eerste CookkieA-sokken. Een uitdaging van de Sock Knitters Anonymous voor deze maand. Je kon kiezen tussen 60 en 80 steken opzetten. Iets er tussenin was beter geweest. De wol van Regia is prachtig; mooie dikken strepen wit en oranje. Dus een prima sok voor een fan van de wereldkampioenschappen voetbal.

Ieper

Nadat we het bier van Westvleteren gescoord hadden, ondernamen we de terugreis. We stopten in Ieper, een plaatsje dat je terugbrengt naar de gruwelen van de eerste wereldoorlog. Men doet er alles aan om die herinnering levend te houden. Er zijn musea, tours, aparte menu's, souvenirwinkeltjes en je kunt zelfs chocoladehelmen in een doosje kopen. Er staat een indrukwekkende boog in het stadje, die helemaal volstaat met namen van soldaten die daar gesneuveld zijn in de eerste wereldoorlog.  Om stil van te worden....

Westvleteren

Nadat mijn man met twee telefoons anderhalf uur gebeld had, was hij erdoor. Hij kon een bestelling plaatsen voor één van 's werelds meest gewilde biertjes; de trappist van de St. Sixtusabdij in Westvleteren, diep in Vlaanderen, bijna tegen de Franse grens aan. En met de reservatie krijg je ook een afhaaltijd door, gekoppeld aan je telefoonnummer en aan je kenteken. Meer dan eenmaal per maand mag je niet bellen en niet komen. Het bier is alleen te koop via een reservatie bij de abdij, verder nergens. De monniken van de abdij wachten op God, zeggen ze in het Claustrum, waar je een inkijk krijgt in het dagelijkse leven van de abdij. Ze brouwen bier om dat te kunnen doen, dus er wordt geen druppel meer gebrouwen dan ze zelf nodig hebben om van te kunnen leven. Zelfs niet nadat ze recent een nieuwe installatie in gebruik hebben genomen. In het ontmoetingscentrum "In de Vrede", tegenover de abdij, kun je wachten onder het genot van één van de drie Trappistbiertjes, die daar worden gebrouwen. De 12 is de zwaarste met een percentage van 10,6 procent en wordt het minst gebrouwen. Die kun je dus proberen in het ontmoetingscentrum, maar niet zo vaak kopen om mee te nemen. En die Trappist nr. 12 zit dus in het glas op de foto. We hebben er samen eentje genomen. D.w.z. ik heb het meeste op, want de eerste slok voel je meteen in je knieën zakken. Erg lekker bier, vooral de afdronk. 

Great Aunt!

In Belgrado kreeg ik van een vriend deze twee "boerensloffen" in wording. Ik had om het patroon gevraagd, maar zijn tante had een tweetal miniatuurtjes gebreid voor me omdat dat duidelijker zou zijn. Een hoge slof en een lage slof. Ze worden in allerlei varianten veel gebreid op de Balkan. 

De proefsokjes heb ik proberen te ontrafelen. Als ik naar de voorbeeldminiatuurtjes kijk, dan zet je een hoop steken op, breit wat in ribbelsteek over twee pennen op en neer en dan ga je in het midden minderen  zo krijg je een linker en een rechterhelft die aan elkaar zitten. Als je voldoende geminderd hebt, dan maak je apart op de linker en rechterhelft een boordje in ribbelsteek. Uiteindelijk naai je de achter en onderkanten (=de zijkanten van je werk waar je dus niet geminderd hebt) aan elkaar vast en je slof is klaar. De voorbeeldslofjes zijn gemaakt met een dubbele draad van gewone dunne sokkenwol.

Miniatuursokjes: 2x 18 steken opzetten/ Drie ribbels gebreid/ In het midden elke naald minderen (2x Links en rechts met 2 steken in het midden)/ Hoog model en laag model maken verschil in hoelang je doorgaat met minderen. Hoge model eindigt met 6 steken, waarop in twee helften een boord in vier ribbels gebreid wordt. Dan heb je iets wat moet lijken op de miniatuursokjes op de foto hierboven. Lage model eindigt met 9 steken etc.

Gelezen boeken...

Laatst gelezen boek: 100306
De gekwelde man van Henning Mankell. Voor zover ik nu begrepen heb, is dit de laatste uit de inspecteur Wallanderreeks. Heb even moeten wachten, omdat mijn man aan het boek begonnen was. En hij wil niets loslaten.....
In het begin vond ik het niet zo'n boeiend boek. Veel teveel letters over een bepaalde politieke situatie van lang geleden. Ik wou die Kurt Wallander gewoon aan het zoeken hebben. Tegelijk werden er aparte vergeetachtigheden beschreven die duidelijk ergens toe moesten lijden. Dat vond ik allemaal wat te dik aan gezet. Maar in de tweede helft van het boek wordt het wel spannender en het einde komt dan toch weer te snel.
100220
Suezkade van Jan Siebelink. Door het schilderen van de slaapkamer kwamen er allerlei boeken uit velerlei stapels, waaronder deze. Het begint in ieder geval vederlicht, haast onthecht zou ik zeggen. De kaft spreekt van een roman over een geestdriftig maar precair docentschap en een fatale liefde. Het boek straalt een bepaalde nerveuse, koortsachtige gedrevenheid uit. En dan is het boek afgelopen op een wat ondoorzichtige manier. De climax die je verwacht komt niet, het verhaal valt gewoon dood.
100220 
De Storm 1953 door Rik Launspach
Meeslepend verhaal over de watersnoodramp in 1953 aan de hand van de verbeten zoektocht van een jonge moeder naar haar kind. Vloeiende verhaallijn, gruwelijk boek om te lezen, maar tegelijk ook geweldig geschreven.
100126
En haar naam was Sara van Tattiana de Rosnay.
Twee verhaallijnen naast elkaar. Een Amerikaanse journaliste die een stukje moet schrijven over een razzia in Parijs in 1942 waarbij vooral Joodse vrouwen en kinderen werden opgepakt. En het verhaal van Sara, tien jaar een één van de Joodse kinderen die wordt opgepakt.
Boeiend boek, boeiend thema. De eerste verhaallijn is tot nu toe (1/3 van het boek) beter uitgewerkt dan de tweede. Het boek wordt nog beter naarmate het vordert. Eén van de meest bijzondere boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen.
100108
Confetti op de dorsvloer van Franca Treur:
Gekregen voor mijn verjaardag. Het gaat over een opgroeiend meisje in een groot gereformeerd jongensgezin ergens in Zeeland. Tot nu toe vooral vanuit haar gedachtenwereld geschreven in een wereld waar blijkbaar weinig werkelijk gezegd wordt. In een recensie lees ik dat het boek een geheel "eigen vertelcultuur" heeft, daarmee bedoelen ze vast het vele gereformeerde taalgebruik dat voor de buitenstaander niet erg leesbaar zal zijn.

Markt in Zlatibor

Heb deze markt in Zlatibor bezocht. Een klein stadje in de bergen in het westen van Servië, waar volop handwerk aangeboden wordt op de locale markt.  Naast sloffen en mutsen ook bijzondere vesten en truien. Alles in de kleuren wit, grijs en zwart. Af en toe versierd met een fleurig gekleurde bloem. Verder gerookte hammen en de bekende kajmak. Ook honing is er veel te koop. Er staan volop pijnbomen in de omgeving wat een heerlijk geurende lucht geeft. Het stadje is een bekend conferentieoord waar velen hun jaarlijkse bijeenkomsten organiseren en bezoeken. 

Zlatibor 2010/16

Op weg naar en door Servië heb ik deze sokken gebreid. Het is een bekend patroon van Nancy Bush: Yarrow Ribbed Socks en ze zijn gebreid met Schachenmayr nomotta Regia Amerika Color in een kleurenmengeling van vooral donkergrijs met streepjes lichtblauw, roze, beige en lila. Geeft een mooie sok. Tevens zijn op de foto een houten fluitje te zien uit Zlatibor en een traditioneel glaasje voor Rakija, dat gevuld is met rakija gemaakt van kweeperen.

Daar was laatst een meisje loos... 2010/15

"Daar was laatst een meisje loos...." Zo heet het patroon van Marnel Verstegen dat geïnspireerd is op de oude visserstruien van vroeger. Zelf ben ik al 25 jaar met zo'n trui bezig. De Volendammertrui. Met horten en stoten dan wel, hihi. Deze sokken heb ik gebreid met Lang Yarns Jawoll Magic met een aantal in elkaar verlopende jeanskleuren. Het is prima wol voor dit patroon, dat opgebouwd wordt door rechts/averechtse stekencombinaties.

Zwarte Bessenroute 2010

Gisteren hebben we de zwarte bessenfietsroute gedaan door de Zak van Zuid-Beveland. Heerlijk fietsweer en een schitterende route. Om de tien kilometer een plekje om op adem te komen en wat te drinken. Weer leuke ideeën opgedaan voor een dagje uit! Er waren ook wat onverharde stukken, met name over de befaamde bloemendijken.

Yarrow Ribbed Socks 2010/14

Over dit paar sokken heb ik lang gedaan. Ze waren voor iemand bedoeld die onbedoeld uit beeld verdween en toen heb ik ze maar laten liggen. Vorige week bedacht ik me dat ze misschien voor mijn zwager een leuk verjaardagscadeau zouden zijn als ik ze afmaakte. Dus dat heb ik gedaan. Nu zien wat hij ervan vindt.
Gebreid met de donkerrode variant van de Noorse sokkenwol met een bruingroene draad er tussendoor. Het patroon is van de Yarrow Ribbed Socks van Nancy Bush.

Voetbalwolletjes

Helemaal te gek! Was ik wol scoren in Heinkenszand en daar zag ik een standaard
met ballen wol van Regia. Allemaal landen en hoofdsteden die meedoen met het
wereldkampioenschap voetballen.
Heb een oranje-witte bal (Nederland) en een rood/wit/blauwe bal (= Frankrijk,
maar och het zijn ook onze kleuren) en een kleur met rood zwart wit en groen.
Geen idee wat dat moet verbeelden.

Weet nog niet wie ik hiermee blij ga maken, maar het ziet er erg leuk uit!

Wirklich toll! Diese Wolle sah ich beim Geschäft in Heinkenszand. Irgendwie "Fußballen" aus Wolle von Regia. Sämtliche Länder und Hauptstädte die sich beteiligen am Weltmeisterschaft. Hab mir drei Knäuel gekauft. Oranien- weiß (Niederlanden) und rot-weiß-blau (Frankreich, aber die Niederlanden haben dieselben Farben und rot-schwarz-weiß-grün und das wäre die Farben für Rom.

Weiß noch nicht was ich daraus machen werde, aber die Wolle sieht wirklich toll aus!

Yarrow Ribbed Sock 2010/13

Vandaag weer een paar Yarrow Ribbed Socks naar een patroon van Nancy Bush uit Vintage Knitting Socks klaar gekregen. Gebreid met Schachenmayr nomotta Regia Amerika Color in kleuren grijs, groen en gebroken wit. Er zit ook af en toe een streepje groen of blauw in.

Galibier fermé

Op weg naar Avignon en Briancon wilden we over de Col du Galibier. We kwamen niet ver, want de Col was dicht wegens sneeuwval. Op weg erheen in een klein dorpje Valloire toen maar een heerlijke salade du Galibier gegeten, buiten in de stralende zonneschijn. En dat ná een ontbijtje met een mandje met een warm broodje en croissantje erin...


En dan nog maar niet te spreken van die echte Italiaanse espresso, die we samen met een echt Italiaans ijsje konden nemen, omdat die Col du Galibier dicht was en we om moesten rijden door de Fréjus tunnel om in Briancon te kunnen komen!

Thuja 2010/12

Ergens onderweg tussen Nederland en Frankrijk en Italië deze Thujasokken klaar gekregen. Ze zijn gebreid met een streng Trekking Hand Art Tweed Lofoten die ik op de Handwerkbeurs in Zwolle kocht onlangs. Tinten, grijs en zwart en blauwen met stipjes geel en rood. De wol breit heerlijk weg. Dit keer het been op verzoek wat langer gemaakt.

Irgendwo zwisschen die Niederlanden und Frankreich und Italien waren diese Thujasocken fertig. Ich habe mit Trekking Hand Art Twee Lofoten gestrickt, Wolle die ich vor einigen Wochen in Zwolle beim Handarbeits Messe gekauft habe. Strickt wirklich super. Die Wolle hat graue, schwarze un blaue Farben, mit kleine gelben und roten Pünktchen. Das Bein habe ich diese Mal was länger gestrickt auf Versuch meiner Gatten.