Baby Alpaca Booties 2012/5

De tweede kraammand raakt steeds meer gevuld. Dit keer slofjes van baby alpaca garen dat ik in Wales kocht op vakantie. Zulke andere kleurtjes dan in Nederland!

Little Romanian Boy's Stay on Booties 2012/4

Naast het vestje en de sjaal heb ik nog een paar "ze-blijven-gegarandeerd-zitten-slofjes" gemaakt van dezelfde wol. Ze vallen wel flink groter uit, terwijl ik toch zo mijn best heb gedaan om ze kleiner te maken....

Besides the cardigan and the scarf I also knitted a pair of Stay-on-Booties to go with. They turned out a little bit bigger than the other booties I've knitted.

Kraammand bijna klaar...

Nog een paar cadeautjes en een mooi inpakpapiertje en dan is deze kraammand ook weer klaar....

Baby Scarf

In hetzelfde patroon als het vestje een sjaaltje voor een klein mensje. Met een gat zodat het lekker blijft zitten. Nu nog snel de knopen aan het vestje zetten, want de juiste knopen heb ik ondertussen ook gescoord....

Rainbow Reddies 2012/3

Vandaag waren de rode slofjes klaar. Druk bezig met het omhaken van flanellen luiers. Rood is eigenlijk een heel leuke kleur!

Het begin is er weer....!

Varaklanu 1e want is af!

 Het is inmiddels een project van zo'n twee jaar. De wanten voor mijn dochter die naast grotere voeten ook lange slanke handen heeft en dus geen fatsoenlijke wanten of handschoenen kan kopen als ze niet in de herenbak zoekt. Maar die zijn altijd te wijd en onappetijtelijk.
In een vlaag van verstandsverbijstering ben ik begonnen aan een paar Letse wanten in vier kleuren. Dat had ik dus al niet moeten doen. Vier kleuren is net als vier kinderen. Drie gaat nog, maar vier betekent een grotere auto en een groter huis etc.
Ik was halverwege mijn eerste want toen ik ziek werd. Kort na de operatie ben ik verder gegaan, maar het drong pas tot me door dat ik een heel andere hand van breien had gekregen. Toen ik aan de top was, had ik een vormeloze halve want gebreid die er niet uitzag. Dus uithalen die handel. Toen ik voor de tweede keer zover was, was ik vergeten om mijn dochter te laten passen en jawel hoor, het ding paste niet. Wel bij de vingers maar niet bij de duimaanzet. Die Letse wanten kennen geen duimmuis. Ik begon me af te vragen hoe die wanten eigenlijk zaten. En op vakantie in Engeland kocht ik een blad waar dergelijke wanten in stonden, maar waar ze ook door iemand gedragen werden. Dat zag er wat merkwaardig uit. Ik ben toen voor de derde keer begonnen en heb er een duimmuis in gebreid en heb vanaf dat moment dikkere naalden gebruikt. Na het duimgat ben ik weer over gegaan op dunnere naalden om ze beter passend te krijgen.
De duim heb ik ook meerder malen opnieuw gebreid. Door de chemo kan ik me de dingen nog steeds slecht visueel voorstellen. Dus heb ik die duim helemaal uitgeschreven op ruitjespapier en toen kon ik hem regel voor regel afwerkend wel goed gebreid krijgen. De want is 33 cm lang geworden. Voor mij zouden ze zeker tien centimeter korter kunnen zijn. Maar ik heb dus eindelijk een hele gebreide want die mijn dochter prima zit. Nu ga ik dus op voor de tweede en hoop daar geen twee jaar over te moeten doen....
Het idee!
Oke, ze zijn dus nog niet af, maar ik was er zo blij mee, dat ik het toch wilde laten weten...
Een foto van de want die de mooie naam Varaklanu draagt naar de streek in Letland waar het patroon vandaan komt, staat bovenaan in deze post.