Net het vierde deel van uitgelezen van de serie "De Cazalets", geschreven door Elzabeth Jane Howard. Een serie die begint rondom de Eerste Wereldoorlog en eindigt in de jaren vijftig en meerdere generaties bestrijkt.
De boeken worden geschreven vanuit het perspectief van een of meerdere personen uit de familie. Dat is bijzonder omdat je zo over de diverse gebeurtenissen vanuit verschillende perspectieven leest. Tegelijk maakt het het ook slome boeken met heel veel pagina's.
Maar ik ben blij dat ik weer van lezen kan genieten. Na de chemo heb ik heel lang niet kunnen lezen. En ik merk dat het lezen wel weer gaat, maar van aard enorm veranderd is. Vroeger las ik een boek alsof ik naar een film keek. Maar na de chemo is mijn visuele voorstellingsvermogen vrijwel geheel verdwenen. Ik lees nu letters, zeg maar. Tegelijk lees en beleef ik meer de gevoelens die beschreven worden en hoe de personages hun leven beleven. Dat wordt er nu op een of andere manier veel meer uitgelicht. En dat is trouwens ook een mooie manier van lezen merk ik.
maandag 17 juni 2019
Herstelcafé
Sinds ik met pensioen ben, ga ik elke dinsdagmiddag naar het herstelcafé in onze kerk. Daar herstellen we wekelijks. Mensen mogen kapotte spullen brengen en dan gaan we kijken of we dat kunnen herstellen voor verlengd gebruik. Onderdelen moeten mensen zelf betalen, maar het herstellen is gratis (vrijwillige bijdrage mogelijk).
Zelf zit ik samen met een aantal andere vrouwen achter een naaimachine en proberen we kleding weer zo te herstellen dat ze voor een volgende ronde mee kunnen. Brei- en haaknaalden hebben we ook nodig. Het is soms best een uitdaging maar altijd weer leuk als het lukt.
Het leek me leuk om daarover in mijn blog af en toe te berichten.
-->
Abonneren op:
Posts (Atom)