De tweede sok van dit stel is vooral in Turkije gebreid, tijdens de rondreis die mijn man en ik recent maakten.
De sok is gebaseerd op de visserstrui uit Spakenburg. Het verhaal gaat dat vissers twee truien hadden. Eentje voor doordeweeks en eentje voor Zondags. De doordeweekse trui werd veel te groot gebreid, tweemaal te groot als nodig. Dan wordt de trui in heet water gedaan en net zolang gewreven en geslagen totdat hij tot de helft is gekrompen. Het resultaat is een zeer zware, maar wind- en waterdichte trui. De Zondagse trui werd met een dunner garen gebreid, genaamd 'sajet'.
Het belangrijkste motief in de trui zijn kabels onderbroken door glad rechtse banen.
Je kunt meer over deze visserstruien vinden in het boek Nederlandse Visserstruien door Henriette van der Klift-Tellegen (Bilt 1983).
The second sock of this pair has been knitted mostly while travelling in Turkye recently with my husband.
The socks are based on the fiherman's gansey from Spakeburg. Fishermen from his fishing village had two ganseys; one for during the week and one for Sundays. The one for during the week was knitted huge, like twice the size wanted. Then the gansey was put into hot water, and rubbed and pounded until it shrank to half. This procedure resulted in a very heavy, and wind- and waterproof sweater.
For Sundays the gansey was knitted with a thinner kind of blue yarn, called ‘sajet’.
The dominant motive were cables with bands in stockinette stitches in between.
More about these sweaters in the book Nederlandse Visserstruien by Henriette van der Klift-Tellegen (Bilt 1983). The book has also been translated in English.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten